Zingeving en authentiek leven

Een zinvol leven leiden, fulfilment vinden zoals ze dat zo mooi in het Engels kunnen zeggen of Ikigai volgens de Japanners. Het lijkt zo voor de hand liggend dat we een leven leiden dat zin heeft en geeft, dat we ons hart kunnen ophalen aan de dingen die we dagelijks doen, toch is niets minder waar voor de meesten onder ons. Waarom dan? Waarom leiden we een leven dat ons geen voldoening geeft of waarom blijven we vaak in een job waar we niet warm van worden, waar ons hart niet ligt.

Dezelfde vraag stelde ik me de afgelopen week. Waar ligt de voldoening in het leven dat ik leid? Waar sta ik 's morgens voor op? Uiteraard mijn kinderen en zorgen voor een inkomen om hun te geven wat ze nodig hebben en meer, maar iets in me protesteert en ik kon niet plaatsen van waar het kwam. 

Een schijnbaar mooi en benijdenswaardig leven voor de buitenwereld, eigenaar van 2 bedrijven, 2 prachtige kinderen, een lieve vriend en voldoende om een comfortabel leven te leiden. Toch wringt er iets, zit er iets vast in mijn lichaam, er moet iets uit. Er zit een druk op mijn borstkast, een gevoel van braken zonder misselijk te zijn. Verdriet dat boven komt zonder aanwijsbare of onmiddellijk verklaarbare reden. Ik krijg me niet meer gemotiveerd om de dingen aan te pakken die nodig zijn in mijn job, in mijn leven. Mijn normaal zo aanwezige mannelijke energie is zo goed als verdwenen waardoor ik vast kwam te zitten in hardheid voor mezelf. Oordeel over het feit dat ik niet meer de nodige energie vind, want is het effectief geen energie of luiheid? Oordeel afgewisseld met een 'ocharme ikke' staat. Een staat van slachtofferschap, van zelfmedelijden. Begrijp me niet verkeerd, compassie hebben voor jezelf is belangrijk, maar vanuit zachtheid, vanuit onze vrouwelijke energie, niet vanuit het slachtofferschap. 

Door de groei die ik de afgelopen jaren mocht afleggen, kan ik ondertussen deze emoties en patronen observeren. Ik heb deze gedachten en gevoelens, maar ik ben ze niet waardoor ik mijn handelen meestal niet laat overheersen erdoor. Toch houdt het me bezig. Oplossingsgericht als ik ben, zelfs als mijn mannelijke energie even wat minder is, wil ik weten vanwaar iets komt. Aanvaarden dat iets is zoals het is, zeker als het op mezelf aankomt, is nog een werkpuntje.

Het was een Youtube-filmpje van Bernardo Kastrup – 'Allowing nature to work through you' wat Didier had gehoord en hij me absoluut wou laten zien, dat duidelijkheid bracht, wat voor een 'aha-moment' zorgde. Woorden die zo hard resoneerde dat mijn volledig lichaam ontspande met een diepe zucht. Bernardo Kastrup is een filosoof en wetenschapper die naar eigen zeggen de opdracht heeft gekregen van de natuur, het universum om een aantal boeken te schrijven, om zijn leven professioneel een heel andere wending te geven. Kort uitgelegd voelde hij in zijn lichaam, aan zijn intuïtie wat hij te doen had. Welke opdracht het universum voor hem had en was er geen ontkomen aan.

Dezelfde ervaring voel ik al een tijdje en is op verschillende manieren reeds naar boven gekomen, maar het was nog nooit zo duidelijk als nu. Mijn lichaam en geest protesteren, zitten in een burn-out. Niet enkel door hard te werken of omdat het allemaal teveel is, ook al is het dat met momenten wel, maar vooral omdat ik het niet doe op een manier die me voldoening brengt. Ik leef mijn leven niet volgens mijn hart, volgens mijn authentieke 'ik'. De manier waarop ik leefde, vol in mijn mannelijke energie met doelen, prestaties en daadkracht past niet bij mijn essentie. Past niet bij de persoon die ik in wezen ben, past niet bij mijn hart.

Ikigai: een reden van bestaan

Deze vaststelling is echter nog maar het begin. Weten dat de manier waarop je leeft, het leven dat je leidt niet volgens jouw zielsmissie, jouw authenticiteit, jouw doel hier op aarde loopt, is één ding. Weten hoe je het dan wel moet aanpakken, is een ander! Hierin geloof ik dat onze intuïtie, ons buikgevoel en ons lichaam ons stuurt. Op voorwaarde dat we ernaar willen luisteren toch. Je lichaam komt tot rust van zodra je begint te doen wat het universum van je verwacht, waarvoor je hier bent op deze wereldbol. Van zodra je meer en meer zonder oordeel jezelf kan zijn in elk aspect van je leven. De tegenhanger is een reeks van fysieke en mentale klachten die nooit zullen verdwijnen tot je de juiste richting in slaat, met uiteindelijk een burn-out tot gevolg. Het universum zal blijven duwen en trekken aan ons tot we het begrijpen of in het ergste geval eraan onder door gaan in de vorm van ziektes en een depressie.

Natuurlijk zijn prestaties, doelen en daadkracht, elementen van mannelijke energie nodig in onze samenleving. Echter is ons volledig waarderingssysteem hierop gebaseerd. Waarden die intrinsiek verbonden zijn aan vrouwelijke energie, zoals zachtheid, creativiteit en zorg worden nog steeds als minderwaardig beschouwd wat zo jammer is en wat ons vervreemd van onze natuur. Beide energieën zijn nodig en vullen elkaar aan in een gezonde samenleving net zoals in een relatie.

Inzichten die gelukkig steeds meer aan kracht winnen in deze louter op prestatie gerichte maatschappij. Inzichten die stilaan ingeburgerd raken bij de millennials (geboren tussen 1981 – 1996) waaronder ikzelf en als ik mijn dochter hoor voor sommige zoomers of de Gen Z-generatie (1997 - 2012) een basisvoorwaarde van het leven zijn.

Een zalig geluksmomentje dus voor mij, een moment van herkenning en resonantie dankzij mijn vriend, mijn soulmate, maar dat is een heel ander verhaal!