Op een bijzonder en speels 2025!
Nog een paar uurtjes in 2024 en we vliegen alweer een nieuw jaar in. Nieuwjaar, een tijd van reflecteren op wat was en uitkijken naar wat komt. Een tijd van 'goede voornemens'. Een gefabriceerd nieuw begin door het introduceren van de kalender door Julius Caesar, helaas uit verbinding met de cycli van de maan en onze natuur. Maar toch hou ik ook wel van deze traditie.
Gisteren, de voorlaatste dag van het jaar, zonderden Didier en ik ons even af van de buitenwereld om terug te kijken op het voorbije jaar, maar vooral om de richting die we in 2025 uit willen helderder te krijgen. 2024 was voor ons beiden een jaar van verandering, het loslaten van het oude zodat er ruimte komt voor iets nieuws. Iets nieuws dat dichter bij ons hart ligt, dat ons meer vervult en lichtheid brengt in ons leven.
Klinkt allemaal zo mooi en simpel, maar ver van gemakkelijk. Wat is ons doel hier op aarde, onze missie? Wat zijn we bedoeld om te doen professioneel gezien? We startten de dag met een wandeling in de natuur. Geen betere plaats om alles even op een rijtje te zetten dan daar, tussen de bomen, het gras, de vogels en andere diertjes. Daarna maakten we het binnen gezellig, voor de kolenkachel om te kunnen verbinden met onszelf, weg van afleiding.
Toch kwam er geen duidelijk antwoord. Is het zelfs wel de bedoeling dat we het allemaal helder hebben? Na een paar uren vroeg ik aan Didier of hij al iets had. 'Nee, nog niks'. Ik barstte in tranen uit van het lachen! Zo hard heb ik in tijden niet meer gelachen! Hilarisch was het 😊. Daar zaten we dan, doodserieus voor de kachel ons doel of onze missie voor 2025 te zoeken. Alsof het ultieme idee ineens ging binnen vallen waarmee we de wereld kunnen veranderen. Voor mij werd het duidelijk dat in 2025 mijn focus vooral op mezelf moet liggen vooraleer ik doelen naar de buitenwereld toe gericht wil stellen. Focus op mezelf om te herstellen van mijn burn-out, af te handelen wat ik nog af te handelen heb en daarbuiten gewoon te 'zijn'. 'Zijn' als vrouw, als mama, als partner, als Cindy. 'Zijn' in een wereld waar 'doen' nog altijd de maatstaf is, doelen nog altijd met prestaties gelinkt worden, is de grootste uitdaging die ik me op dit moment kan inbeelden. Toch zonder de focus op mezelf te leggen, te 'zijn' en te herstellen, kan ik van geen betekenis zijn voor de buitenwereld.
Voor Didier bleek dat het uiteindelijk niet zo heel veel uitmaakt wat er professioneel gebeurt zolang zijn hart er maar inligt, hij met plezier en speelsheid kan werken en focust op de richting die hij kiest. Werken mag ook plezant zijn en vanuit het hart komen.
Een boodschap die we aan allen willen meegeven tijdens deze tijden waarin de media angst zaait. Als we nu eens allen iets meer zouden focussen op het 'zijn' in de plaats van 'doen'. Op verbinding en menselijkheid in de plaats van prestaties, op dankbaarheid in de plaats van hebzucht en materialisme? Het leven benaderen met de speelsheid en verwondering van ons innerlijk kind, het allemaal niet te serieus nemen? Op regelmatige tijdstippen lachen tot we buikpijn krijgen? Zouden we dan samen de wereld niet net iets zachter en mooier maken?
We wensen jullie allen een bijzonder, speels, warm en liefdevol 2025 toe vol verbinding, menselijkheid, schaterlachen en zachtheid!